Mumlar ölüyor karanlıkta,
Yutuyor karanlıklar alevi.
Doğan güneş karanlığa mahkum oluyor en sonunda.
Güneşten vazgeçiyor insan, karanlığa sarılıyor.
Bundan üşüyor insan işte.

Erkeği, erkeklik ezer mottosuyla getirilmeli dediğim hede.
"Madem eşitiz hadi buyrun eheheh" gerizekalılığı ile katılmıyorum bu önermeye. Sadece "anlamak" ve "anlaşılabilir" olmak için katılıyorum.

Tabii kadınların yaptığı erkeklerın yapmadığı şeyler için de geçerli bu durum.

Ataerkil yapıyı sürdürme merakı,
Entelektüel alanda yetersizlik,
Kişisel bakımında eksiklik.

Gece saat 03:43.
Hani bazen bir ağız dolusu küfür etmek ister ya insan. Hah işte.
Bu hayatın amina koyayım!

görsel

Birisi sokaktan kendini almaz, eve girmez. Diğerinin saykoluğu tüm siteye destan olmuş.
Seviyorum sizi sıpalar.

bana vermektir.
sizden daha güzel yerim ben o parayı :)

varoluşun kendini tüketmesidir aşk. gariptir ki tükenirken var olabilmektir.
bundan mütevellit kendini tanımaktır aşk, yaşadığını hissetmektir.. Yokluğunda yine yaşadığını anlamaktır, savaş vermektir.
sırat köprüsüdür aşk. Kıldan ince kılıçtan keskindir. Yürüdükçe keser ayakları, kestikçe yürüdüğünü hatırlatır.
ikileme sokmaktır aşk. bu ikilemler arasında yaşamayı öğretir.

güzel bir dostla.
kızgın güneşle.
alında bir damla terle
yemekten önce, yemekle, yemekten sonra.

Kısacası her ama her anda mükemmel.. iyi ki var.

Tuvaletini yapıp sifonu çekmediğinde sen mi pis kokmuş olursun dışkın mı?
Şeker gibi kokarlar şeker!

görsel
Evet hamile
Huysuz
Biraz dertli... kolay değil da 3 4 tane evlat sahibi olacak.

esnek girecek arkadaş arıyorum.
silver ve gold elosunda

(bkz: medya okuryazarlığı)
Az biraz içeriğe odaklanın ne demek istediğini anlayın. Ulan bende muhalif adamım da muhalifin cahili hiç ama hiç çekılmiyor.

Çok hata yaptım şimdiye kadar, ders aldıklarımda oldu, almaya vakit bulamadıklarım da. Duyduklarım doğruysa zaferlerim de olmuş.. iyi ki yapmışım dediğim şeyler var, aynı zamanda keşkelerim de.
Şimdi yeni bir hayatım var, yeni insanlarla, yeni yerlerde, yeni zamanda. Eskilerde var ama çoğu eski yerlerde eski zamanlarda. Geri döndürmek istediğim zamanlar var, engellemek istediğim başlangıçlarda.
Ama ne yazık ki ''ama'' yazdığım zamana bile geri dönemiyorum. Hayatımdan aylar çalan insanlar.. iyi ki çalmışlar, iyi ki olmuşlar hayatımda, büyütmüşler beni.
Hafızamdan silmek istediğim görüntüler var, silemediğim. Sözler var duymamış olmayı dilediğim ama duyduğum. Kimilerin gözüne sokmak istediğim gerçekler var, bende saklı hala. Şimdiyse buradayım.
Nerede olduğumu bildiğim yerde.

sevgi kavramının tahlilini en iyi yapanlardan birisi olan erich fromm:
''Bir insan başka birine ne verir? Kendisinden verir; sahip olduğu en değerli şeyden, “yaşamından” verir. Bu, o kişinin yaşamını diğer insan için feda ettiği anlamına gelmez aksine kendi içinde yaşattıklarından veriyordur. Sevinçlerinden, ilgi duyduğu şeylerden, anlayışından, bilgisinden, mizahından, üzüntüsünden, içinde canlı olan her şeyden.'' demiş.

sevgi tükenmektir özünde.
Önemli olan kendini tüketmen karşındaki insan için değecek midir? Belki de en önemli soru budur.
Bu sorunun cevabı benim nezdimde kimse için değmezdir. Riyakarlık fıtratında olan insanoğluna hiç değmez hemde. Bundandır kendime sarılmam, kendimi herkesten çok sevmem.
Tanrının gözünden düşen adem ve havva gibi düştü benimde gözümden insanoğlu. Sevgim şeytanım, mutluluklarım melek oldu. Çok fazla umudum yok ama insanoğlu nasıl tanrıya umut besliyor belki değecek insanların umudu olmam mutlu eder beni.

en iyisi tükenmemek, tüketmek sanırım. Geç oldu ama tam oldu mutluluğun özü sanırım burada.

Maddi ve mental anlamda sürekli sizi sömüren kişiler.
Sadece anlatan, sizi dinlemekten yoksun insanlar.
Hayat kalitenizi olumsuz yönde etkileyenler.
Ki bu insanlar aynı zamanda olgun olmayan insan refleksleri gösterir ki o ayrı bir konu.

bir violinistin dördüncü teldeki yorgunluğu var üzerimde.
saf sevgimin içerisine hırs karıştığının farkına vardım. Ne zamandır sevilmeyi beklemek yerime sevmeye çalışmak, sevmek ama terazinin hep ağır tarafı olmanın öz saygımdan bir şeyler koparmaya başladığını hissediyorum.

isterdim ki yükümün birazını verip karşılığında sevgi alayım. Aptal olma mutlu! bu devirde fedakarlığı bile kendi çıkarları için yapar olmuş insanlar.

dilerdim ki benim yaptığımın fedakarlıkların birazını önemsese. Ah be mutlu habilin kafasına taşı indiren kabilde insan değil miydi?

umardım ki anılarımıza sarılsın.. Ama mutlu seninle geçirdiği günler seninmiş onun değil..

senle ilgili olan pişmanlıklarıma, hatalarıma sarılıyorum. içinde sen olduğun için değil sevgim olduğu için.
Ömür boyu yalnız kalacaksın. Ömür boyu sevilecek ama sevmeyeceksin senin lanetinde bu işte.

öncelikle aktroll olmadığımı belirtmek isterim. dileyen entry geçmişime bakıp bunu kolaylıkla anlayabilir.
muhafazakar olan ailem mhp'den akp ye bir oy verme süreci yaşadı taa ki son seçime kadar. Bu belediye seçimlerinde annem ve babam şaşırdığım üzere chp den yana oyunu kullandı.

şahsımın siyasi görüşü ülke genelinde tam tanımı ve örneği yanlış kullanılan ''sol'' yönünde.
Böyle bir girizgah yapmak istedim ki siyasi profilim anlaşılsın.

gelelim istanbul hakkında ki seçim sonuçlarına. Sayın imamoğlu'nun kazanması elbet sevinmeme vesile olmuştur. Yeni bir ses, yeni bir soluk, en azından ılımlı siyasetten beslenen bir istanbul başkanımız oldu umarım görevini en mükemmel ve bizlere en faydalı şekilde yerine getirir. Şimdiden başarılar diliyorum kendilerine.

Kalbim bu yönde de olsa mantığım yıldırım'dan yanaydı. Siyasi kariyer geçmişinde önemli noktalarda bulunmuş, özellikle istanbul gibi bir şehrin (iyi ya da kötü) ulaşım sorunlarına bir nebzede olsa can suyu vermiş, en azından büyük bir metropolun ağırlığını (partisi) ile beraber kaldırabilecek bir lider olduğunu düşünmekteyim. Hal böyle olunca özellike -fanatizm- duygularımı bir kenara bırakıp sayın yıldırım bey gönlümden geçmiyor değildi.

Sonuç olarak istanbul için güzel bir seçim oldu umarım tüm bu düşündüklerimi sayın imamoğlu boşa çıkartır ve daha da yaşanılası bir şehir sunar bizlere. Her iki tarafa da tebriklerimi sunarım.
unutmayalım ki şehirler partiler için değil, partiler şehirler ve ülke için vardırlar.

biz ne ayağı kırık atlar besledik içimizdeki ahırlarda. Eskisi gibi koşamayacağını bile bile.
umut bizimkisi.

yaşadıklarımıza inanmamız lazımken, inandıklarımızı yaşıyoruz.

kafka'nın yabancılaşması üzerimde.
benim olan benim değilmiş hissiyatı üzerime lanet gibi çoktu. Aidiyet duygusunu alamıyorum artık. Hani dönüşüm kitabında samsa böcek olup dış dünya ile verdiği amansız varoluş sancısı var ya ama böcek olduğunu kabullenişi bende o hissiyat bile yok.
Galiba kafka'nın yabancılaşmasını aşmış durumdayım. iyi değilim bu aralar ama bu kötü gidişimde bana ait değil gibi.
neyse sosyal hayatıma dönüp rol kesmeye devam edeyim.